Στους πρόποδες του Παρνασσού ένας βοσκός έβοσκε τα πρόβατα του. Ένα από αυτά φεύγοντας από τον έλεγχο του τρέχει προς τον γκρεμό. Στην προσπάθεια του να το πιάσει πέφτει τον γκρεμό...
Τελικά Πιάνει ένα κλαδί κάποιου μικρού θάμνου, ανήμπορος να κάνει κάτι άρχισε να καλεί βοήθεια φωνάζοντας:
- Συμπατριώτες ακούει κανείς, ακούει κανείς.
Κάποια στιγμή μετά από αρκετή ώρα και πολλές παρακλήσεις από το ανήμπορο βοσκό, ο ουρανός σκοτεινιάζει, γεμίζει με σύννεφα και μια επιβλητική φωνή ακούγεται να προτρέπει το βοσκό:
- Άνθρωπε μου οι εκκλήσεις σου εισακούστηκαν πέσε είμαι ο θεός και θα σε πάρω μαζί μου στον παράδεισο. Και ο βοσκός με ύφος σαστισμένο μα συνάμα και απογοητευμένο αποκρίνεται:
- Ακούει άλλος κανείς;
Τελικά Πιάνει ένα κλαδί κάποιου μικρού θάμνου, ανήμπορος να κάνει κάτι άρχισε να καλεί βοήθεια φωνάζοντας:
- Συμπατριώτες ακούει κανείς, ακούει κανείς.
Κάποια στιγμή μετά από αρκετή ώρα και πολλές παρακλήσεις από το ανήμπορο βοσκό, ο ουρανός σκοτεινιάζει, γεμίζει με σύννεφα και μια επιβλητική φωνή ακούγεται να προτρέπει το βοσκό:
- Άνθρωπε μου οι εκκλήσεις σου εισακούστηκαν πέσε είμαι ο θεός και θα σε πάρω μαζί μου στον παράδεισο. Και ο βοσκός με ύφος σαστισμένο μα συνάμα και απογοητευμένο αποκρίνεται:
- Ακούει άλλος κανείς;